Dit "Javari" of "Bulat" (ook genoemd Wootz staal, damast staal, damaststaal) is gesmolten in januari 2008 tijdens mijn deelname in International Festival met expositie in Galerie "Kharvasla" in Tbilisi (Georgie). In Georgie zijn enkele specialisten die dit staal kunnen maken voor messen, dolken en zwaardklingen. Land heeft eeuwenlange geschiedenis met het maken en bewerken van Bulat (Damaststaal). Bulat klingen waren daar tot medio 19de eeuw geproduceerd. Georgië was samen met India  beroemd met de productie van het beste "Bulati" staal in de wereld. In Tbilisi leefde in de negentiende eeuw de familie Elizarashvili, waarvan voorouder Giorgi een belangrijk meester was. Hij had de kunst geërfd en later aan zijn zonen en kleinzonen doorgegeven. De productie van het zwaard was geheim. Maar één van zijn zonen, Kharaman, gaf in 1828 het geheim van de Georgische zwaardstaal productie, alsook zijn eigen modellen aan Rusland. Generaal Paskevich stuurde deze modellen naar Tsar Nocholai de eerste. Snel nadien werden er vanuit de Russische fabriek van Zlatoust de vooruitstrevende meesters Ivjakov, Djatlov en de Duitse Meester Vasil Golfers naar Georgië gezonden. Ze brachten dit kennis in 1830 bij fabriek in Zlatoust. Maar de mensen die dit vak kenden zeiden vaak, dat de Russische meesters wel goede zwaarden in Tbilisi maakten, maar dat niet konden doen in Rusland, omdat enkel theoretische kennis blijkt niet genoeg was. In fabriek van Zlatoust is productie van Bulat staal verder ontwikkeld. Dit Verhaal is in archieven bewaard gebleven en de werken van Elisaraschvili's zijn bewaard in Hermitage in St. Petersburg.

Javari, Bulat of wootzstaal (uitgesproken als "woets") is een met speciale regime gesmolten afgietsel. Andere benamingen voor dit staal zijn wutz of wutzstaal, Indisch staal, en gedamasceerd staal, damast of damask staal. Het staal zou reeds rond het jaar 300 na Christus ontwikkeld zijn; sommige bronnen zeggen zelfs 200 vóór Christus. Dankzij de hardheid en scherpte werd het vooral gebruikt voor het maken van sabels en zwaarden. Dit kwam door het ijzercarbide (cementiet) in het staal, dat bij het afkoelen van het staal in banden uitkristalliseerde, waardoor deze wapens een karakteristieke tekening verkregen. Een ervaren smid kon zo wapens voorzien van typische bladmotieven.